|
VERHALEN EN ANECDOTES
Den Helder 21 februari 2011 Ome Gerard,
Altijd al een stukje van ons leven geweest. Maar met name toen mijn vader ziek was en kwam te overlijden heb ik gemerkt wat voor een enorme steun hij voor mijn moeder was. En voor ons als familie Ook in de moeilijke tijd hierna probeerde hij mijn moeder altijd te helpen. Ze ging dan ook geregeld bij hem logeren. Het was voor ons ook altijd gezellig als hij bij mijn moeder logeerde, dan kwamen we altijd langs. Met name naar de vlootdagen ging hij graag, reünies dat waren wel zijn ding . Mijn moeder ging dan geregeld mee. Verhalen over het voordringen voor de nasi hap, werden dan met een grote lach verteld. En als de kerstdagen eraan kwamen dan was de kerstkaart van hem altijd als eerste. Het leek wel een sport van hem. Toen mijn moeder overleed was hij er weer, nu als enorme steun en toeverlaat voor ons. De laatste jaren kwam hij bij Marijke logeren. Als hij naar een reünie ging. Ze zaten uren te kaarten. En wij zijn een aantal keer bij hem op visite geweest in Hoogvliet, gezellige dagen. Had dan alles voor ons in huis gehaald. Rob zijn biertjes stonden koud en zo gauw deze leeg was stond er al een nieuwe. Lekker over vroeger praten en ook over nu. Nooit negatief, was altijd druk in de weer. Tuin altijd prima op orde. Toen zijn lichaam minder werd liet hij ons vorig jaar zien dat de planten ook prima hoger konden staan. En natuurlijk naar de chinees, waar hij bijna als familie werd binnen gehaald. Als ik het over de havendagen in Rotterdam had stuurde hij allerlei informatie via de computer naar ons toe. We vonden het erg fijn uit genodigd te worden op zijn 80ste verjaardag en ook de rest van de familie weer te zien. Toen Menno zijn 5oste verjaardag in Noordwijkerhout vierde was het voor ons een verrassing dat hij er ook was. Dat was de laatste keer. Hij had wel last van zijn lijf maar kwam toch vanuit Hoogvliet met de auto. Rob had het er nu al over," Sil we moeten weer even een dagje naar Ome Gerard toe ". Linda, Marijke"s dochter had het er ook over. En Marijke ook. Geschokt hoorde wij de 7de februari van het overlijden van hem, totaal onverwachts. Hoewel hij niet meer de jongste was, was hij nog zo actief en met het leven bezig. Dat ik er niet aan dacht dat hij er nu al niet meer zou zijn. Ik ben blij dat we contact gehouden hebben, een enorme lieve man en ik mis hem. Silvia
van der Star
|
