In maart 2005 heeft Pa zijn laatste auto gekocht en de laatste 40 jaren was dat een Datsun, of zoals ze nu heten een Nissan. Ons autootje, een Mitsubishi colt oorspronkelijk van Miranda's oma en opa, was al bijna 18 jaar oud. Mijn vaders oude autootje was nog maar 8 jaar oud dus stelde Pa voor om de Colt in te ruilen. Wij konden dan zijn oude nissan verder als privé-auto gebruiken. Dat was voor ons natuurlijk een werelddeal.

Zijn kinderen blij maken met iets wat ze nodig hadden was één van zijn dingen. Of het nu een auto was of een wasmachine, een nieuwe tuindeur of een bijdrage aan een verbouwing. De lach van een ander was het plezier voor hem....

De oude inmiddels 14 jaar oude Nissan kwam eind maart 2011 wederom met vlag en wimpel door de keuring en rijdt nog steeds als een tierelier.

Hij was dus maart 2005 uitermate trots op z'n nieuwe Nissan Almera 1.6. Hartstikke fel,mooie kleur en met veel luxe. Toch heeft hij veel pech gehad met de auto. Na twee maanden was een dronkelap bij mijn vader in de straat uit de bocht gevlogen en bovenop zijn mooie nieuwe auto geknald. Voor bijna 7000 euro aan schade. Toen hij 's ochtends belde en vertelde wat er gebeurde hoorde ik de schrik in zijn stem. Ik dacht ook aanvankelijk dat hij zelf in de auto zat. Binnen 10 minuten was ik daar en ik begreep inmiddels dat de auto gewoon op z'n parkeerplek stond. Het erge was dat de dronkelap was doorgereden en zijn auto had "verstopt" in de parkeergarage van het volgende flat. Gelukkig lekte de daders auto koelvloeistof en was het spoor door een opmerkzame buurman waargenomen. Op de foto's is te zien de schade en het spoor.

Begin dit jaar was Pa naar Hazerswoude geweest voor een verjaardag. Bijna thuis aangekomen werd hij aangereden door een uit een parkeervak vertrekkende auto. 2500 euro schade. Deze schade heb ik samen met hem nog geregeld en laten herstellen. Zijn laatste autootje krijgt bij ons nu z'n tweede leventje. Hopelijk met minder pech als wat hij had. Want zijn stemgeluid toen hij belde dat z'n 2 maanden oude autootje voor zijn deur in elkaar was gereden was even geen stem van een stoere zeebonk.