Wat fijn om te hebben gezien hoeveel mensen belangstelling hebben getoond voor de crematie van mijn opa.

Ik ben diep geroerd door de harten die hij heeft geraakt in de loop van zijn leven.

Ook ik heb dierbare herinneringen. Als kind was het altijd ‘opa oortje’. Dat deed hij toen we nog heel klein waren.

En ik herinner het me nog echt; niet van foto’s. Onlangs deed opa het op de verjaardag van mama bij Evi.

Die moest ook erg lachen.

Op 9 januari, mijn verjaardag, stond opa onverwachts op de stoep. Ik zou gezien de op handen zijnde bevalling mijn verjaardag alleen voor mijn ouders en schoonouders vieren.

En daar stond opa: ‘het was zulk mooi weer, strijken kan ik morgen ook’. Met zijn nieuwe oorapparaat heeft hij de hartslag van zijn vierde achterkleinkind gehoord.

‘ja ja, ik hoor het… wel zachtjes hoor.’ Hij was zo trots als een pauw. Ik vind het moeilijk dat opa Edin niet in levende lijve heeft gezien, maar de foto’s die mama heeft gemaild, hingen al in huis.

Ik ben ervan overtuigd dat mijn kleine man door de grote man in de gaten gehouden wordt.

Vroeger speelden we graag zomers bij opa in de tuin. De oude opblaasboot als badje en glijden maar.

Griotjes uit de pot uit de kast (ze roken wel wat muf, maar smaakten er niet minder om). Naar de markt op donderdag en dan mango’s halen.

In mijn beleving hebben we kilo’s mango’s bij opa opgegeten. Je eierdozen waren geld waard op de markt. Toen ik net met Erik op mezelf woonde, moesten we die dan ook voor hem bewaren.

Daar kreeg je dan een stuiver voor op de markt.

Na het overlijden van opa vonden Mies, Roon en ma een portomonnee met nepgeld. Jammer stond er op de gekopieerde snippen.

Ze waren alle drie erg verrast. Ik wist van dit portomonneetje af. Toen ik een jaar of 12 was ging ik met opa naar Zuidplein in het kader van een logeerpartijtje.

Op de terugweg gingen we even naar de garage. Opa legde contant 20.000 gulden neer voor een nieuwe auto. Ik was zeer verbaasd en zei dat het gevaarlijk was om zoveel geld bij je te hebben. Hij viste het zo uit zijn rechterbroekzak voor.

Toen liet hij me zien dat hij dat nepgeld had om de boeven te misleiden in een portomonnee in zijn kontzak. ‘Ze gaan altijd voor je geld aan de achterkant’. Ik mocht het niet verder vertellen zei hij met een knipoog. Die belofte heb ik niet gehouden, want ik had mijn vriendinnetje Carmen er wel over verteld. Grappig dat zoiets dan weer boven komt als hij overlijdt.

Ik heb ook eens bij opa gelogeerd en toen hebben we hamburgers gegeten. Heel veel hamburgers. Ik weet niet meer of ie die zelf had gebakken of gekocht, maar ik weet wel dat het er veel waren. ’s Avonds was ik misselijk en moest ik spugen. De volgende dag ziek afgeleverd thuis. Tot op de dag van vandaag ben ik geen fan van hamburgers om die reden. Grappig: er komt gelijk nog een vies verhaal bij me op. Chinees eten bij opa was vaste prik. Ik was niet lekker en moest tevens spugen. Het gekke was dat alleen de nasi eruit kwam en niet de babi pangang. ‘O’, zei opa, ‘je maag neemt alleen wat ie lekker vindt en de rest gooit ie terug’. Ik dacht dat het echt zo was. Hahahah.

Ik heb ook nog eens gelogeerd bij opa en toen ik thuis kwam, vertelde ik tegen mijn moeder dat opa zijn ogen open houdt als hij zijn gezicht met zeep wast. Dat was zo indrukwekkend. En dan van de groene zeep he! Prikt het niet opa? Even, maar daar hoef je niet om te piepen daar word je hard van. Dus ik ook wassen met groene zeep. Hahah, een pijn dat het deed en je dan dus groot houden.

Voor de goede orde: ik was mijn ogen niet meer met groene zeep en hard ben ik nooit geworden.

Zo schrijvende herinner ik me veel dingen. Zo ben ik ook eens bij opa in een fort of bunker geweest. Ik was klein en in mijn beleving deed het aan als een museum. Hij vertelde van alles bij de foto’s en relikwieën die er hingen en stonden. Hij werd door de mensen die bij het fort hoorde als oude vriend begroet. Kennelijk kwam hij daar wel vaker.

We zijn ook eens bij opa op een boot geweest toen hij aan wal lag. Over een loopplank. Mama vond het eng en had Alexander op de arm. Ik durfde de loopplank niet over. Een matroos heeft mij toen opgepakt. Ik herinner me een ruimte waar ook een pooltafel stond en een luikje waar de kok achter te zien was, die al kookte voor het avondmaal.

Ik heb een pannetje die volgens mij van dat schip afkomt.

Opa kon ook heel indrukwekkend vertellen over de dingen die hij had meegemaakt. In de tijd dat de film de Titanic in was en Erik en ik helemaal aangeslagen waren door de intensiteit van de film, vertelde opa over hoe hij mensen heeft gevonden. Koude rillingen. Ik weet wel dat ik hem eens gevraagd heb om bij me voor de klas als ervaringsdeskundige over iets te komen vertellen. Dat wilde hij wel. Het is er echter nooit van gekomen.

Voor nu laat ik het even hierbij. Er komen vast wel meer dingen boven. Mies wat een heerlijk initiatief en zo lekker ‘van deze tijd’ om via internet te doen. Dat zou opa echt gewaardeerd hebben.

Lieve opa, ik hou heel veel van je en ik mis je.

Esther