Hazerswoude-rijndijk, 11 maart 2011

Zoveel foto's, brieven, een heel archief wat wij hebben gevonden bij Pa in huis.Onvoorstelbaar alles heeft hij bewaard. Wij zijn al heel wat tegen gekomen.
Dingen om te lachen, dingen die ons raakten en ons erg verdrietig maakten.
Alles moet nog zijn plekje krijgen en dat gaat niet in één keer.

Als ik bij Pa aan het poetsen was draaide hij altijd onze cd die hij voor zijn 83ste verjaardag had gekregen. Hij vond het prachtig.
Zelf dacht ik wel eens: nou zet maar af. De cd stond dan op repeat.
Wij dronken thee/koffie en aten roomsoesjes, die hij bij AH had gekocht. Vaak stond er een sticker op met 35% korting.
Ja, zei hij dan: anders kan Bruintje het niet trekken van mijn AOW-tje .
Na het werken aten wij samen broodjes . Smullen maar! Ja, hij was een gezellige eter. Heel tevreden met alles.

Willem en ik zeiden wel eens tegen elkaar : " Zelfs een drol met mayonaise eet hij nog met smaak op".
Als alles weer spick en span was ging ik altijd nog even naar de Binnenban.
Even winkelen. De laatste tijd ging hij niet meer mee.
Zijn rug en heupen lieten het niet meer toe.

Wij kletsten over alles en nog wat. Ook wel eens over de dood.
Pa was er niet bang voor de dood.
Hij hoopte dat het leven voor hem ineens afgelopen zou zijn.
Geen lijdensweg………… Zijn wens is vervuld.
Maar voor ons een grote klap………….
Hij zei altijd: Ja voor iedereen komt de tijd.
En wanneer mijn tijd gekomen is en alles achter de rug is nemen jullie lekker een borrel.

De laatste keer dat ik bij hem was om te werken, liet ik hem de foto's op mijn camera zien van Edin, zijn achterkleinzoon.
Ik zei dat ik de foto's naar hem op zou sturen via de mail. Kon hij ze beter zien.
Hij heeft ze gelukkig nog afgedrukt. Hij gaf mij ook geld mee voor Edin's spaarpot.
Mijn antwoord was: Wil je het zelf niet geven?
Nee, neem het maar alvast mee, je weet maar nooit.
Ik maakte nog een grapje. Ben je van plan dood te gaan. Dat mag niet hoor, je moet nog eventjes blijven. Denk daarom!
Helaas niet veel later is onze vader, zoals Michel zegt, aan zijn laatste tukkie begonnen.
Een ding weet ik zeker dat Pa zeer trots zou zijn.
Een eigen site met al zijn herinneringen.

Lieve Pa.

Dat wij je allemaal missen dat hoeft niet gezegd te worden.

Het is een gegeven.

Marianne