Bad Bentheim in Duitsland, 09-03-2011

 

Verhaal over ome Gerard.

Toen ik ruim 20 jaar geleden ome Gerard (bij mijn schoonmoeder (Riet) zijn zusje) leerde kennen, was het al gelijk lachen met hem. Zijn humor zal me altijd wel bijblijven, ik weet nog goed dat ik dacht die man moet geen Gerard heten maar Piet (van malle pietje) of Stiefbeen.
Dit omdat hij natuurlijk van alles en nog wat verzamelde, en verhandelde.
Als hij weer eens richting Noordwijkerhout zou komen begon ik al tegen mijn schoonmoeder te zeuren van: bel hem maar op dat hij ff een vrachtwagen meeneemt, of heeft hij wel zoveel plek in zijn karretje?
Altijd stond er wel het een en ander klaar om door ome Gerard te worden meegenomen, en of waar hij weer een andere baas voor wist.
Met zijn verjaardag in 1991 kwam ik voor het eerst bij hem thuis in Hoogvliet.
Heet was het die dag, en vol trots liet hij zijn buitendouche zien hoe het werkte.
Tegelijkertijd vroeg hij of ik hem niet wilde proberen, waarop ik antwoorde dat ik geen zwembroek bij me had.
Ja en?? zijn antwoord, ga je toch zonder!!!geen mens die kijkt (de tuin zat vol visite) grote hilariteit natuurlijk.

Als hij weer naar Noordwijkerhout kwam, gingen Peter en ik altijd even langs om hem te zien.
Vaak troffen we hem samen met Willem van der Star achter een borreltje, met de verhalen over vroeger van de marine, en over wat ze nog meer meegemaakt hadden.
Ook Leiden was een geliefd onderwerp, daar kon ik met hem ook nog wel over praten dit omdat mijn familie ook uit Leiden komt, en dicht bij hem in de buurt hebben gewoond.
Wat hebben we ook genoten toen weer later Truus meekwam, en we het gevoel hadden dat hij toch niet zo alleen was in zijn leven.
Die twee konden elkaar wel aan; zo gingen ze op een gegeven moment weer naar huis en Truus viel recht voorover op haar gezicht (we schrokken ons rot), gelukkig was er niks mis met haar waarop ome Gerard zei: ach doet ze om de aandacht te krijgen al lachend.
Truus wel op haar gezicht gevallen, maar niet op haar mondje lachte en zei deed ik voor jou zodat je weer kan mopperen dat ik moet opletten waar ik loop.
Zo zijn er nog vele verhalen en herinneringen, die ons bijblijven.

Kortom een man om nooit te vergeten!!

Menno

 

 

Naar homepage		Naar Verhalen